Jan Kasjan
Jeden z klasycznych tekstów poświęconych modlitwie. Napisany w oparciu o spotkania z mnichami w Egipcie, przez jednego z najwybitniejszych Ojców monastycyzmu zachodniego.
Kancelaria parafialna czynna w poniedziałki, środy i piątkigodz. 10:00 - 11:00 i 16:00 - 17:00.
Sprawy związane z pogrzebem przyjmowane są o każdej porze.
Gotyk, bud. 1272 r., przebud. 1429 r., pośw. 1294 r. Prezbiterium: tryptyk przedstawiający Tajemnice Różańca.
Parafia p.w. św. Jadwigi w Zielonej Górze została erygowana najprawdopodobniej 3.10.1294 r. Jej pierwszym fundatorem był książę Konrad Głogowski a następnie Henryk III Wierny. On też uposażył parafię w odpowiednie beneficjum, dając świątyni i duszpasterzom dużą niezależność materialną. Niebawem utworzono też archiprezbiterat zielonogórski. Na prośbę księżnej Katarzyny prawo patronatu przekazano 29.01.1423 r. kanonikom Regularnym św. Augustyna w Żaganiu. W końcu lat dwudziestych XVI w. w Zielonej Górze rozpoczęli działalność kaznodzieje "luterańscy", którzy stopniowo doprowadzili do bezprawnego przejęcia przez miasto majątku kościelnego i następnie w 1544 r. świątyni parafialnej. W latach czterdziestych tego stulecia wyparli katolików z życia publicznego, tak, że pod koniec XVI w. w mieście pozostała tylko niewielka grupa parafian. Pozbawiona stałego kapłana, korzystała z okresowej obsługi duszpasterskiej zakonników należących do Kanoników Regularnych. W czasie wojny trzydziestoletniej kilkakrotnie zwracano kościół parafialny katolikom. Stało się tak m.in. w 1632 r., kiedy to pod przewodnictwem proboszcza Baltazara Antoniusza Schecjusa odrodziła się wspólnota parafialna, ale w 1641 r. ponownie wypędzono księży katolickich z miasta. Ostatecznie 15 marca 1651 r. starosta głogowski przekazał świątynię parafialną katolikom i po kilkuletniej pracy misyjnej OO. Franciszkanów w 1655 r. ks. proboszcz Melchior Pistrium rozpoczął odbudowę parafii. Objęła ona także wsie podzielonogórskie. Patronat nad parafią przejęły władze miejskie. Niebawem odbudowano spalony w 1650 r. kościół parafialny. W drugiej połowie XVII w. rozwinęło się życie religijne, powoli doskonalono stan wiary, zwiększała się liczba wiernych. W 1740 r. protestanckie wojska króla Fryderyka II zajęły Zieloną Górę. Na niekorzyść parafii zrewidowano jej stan prawny i poddano nadzorowi władz dochody kościelne. W 1748 r. wśród 4566 zielonogórzan naliczono prawie 1000 katolików. Nowa fala szykan rozpoczęła się po 1763 r. Miasto użytkując nieruchomości kościelne niechętnie wypełniało obowiązki patrona w czym wspierała je agresywna wobec katolików administracja pruska. Gdy w 1776r. wywróciła się wieża kościelna rujnując sklepienie świątyni, parafia zaciągnęła tak duże pożyczki na remont, że pod koniec tego stulecia, przy wzrastającym fiskalizmie władz utrzymanie świątyni i szkoły katolickiej stawało się bardzo trudne. Konieczne remonty przeprowadzono dopiero w latach dwudziestych XIX w. W drugiej połowie tego stulecia nastąpiło ponowne ożywienie działalności katolików w Zielonej Górze. Powstały wówczas liczne organizacje katolickie, zadbano o nowy wystrój świątyni. Po I wojnie światowej wzrost liczby parafian już nie był tak duży jak w poprzednich dziesięcioleciach. W 1929 r. parafia p.w. św. Jadwigi liczyła 3452 katolików. Grupowali się oni w stanowych związkach katolickich. Po 1933 r. zielonogórscy katolicy niechętnie angażowali się w opanowane już wówczas przez nazistów życie publiczne. Po II wojnie światowej nastąpiło wysiedlenie ludności niemieckojęzycznej i napłynęła ludność polskojęzyczna. Należało ponownie budować wspólnotę parafialną. 22 października 1945 r. nowym proboszczem został ks. Kazimierz Michalski, wzorowy kapłan ale zarazem społecznik i człowiek wielkiej odwagi. Łączył on pracę duszpasterską z konieczną wówczas działalnością społeczną, organizując różne instytucje pomocy, organizacje i stowarzyszenia katolickie. W 1952 r. został zmuszony do opuszczenia probostwa. Ponownie powrócił w 1956 r., ale i tym razem stając w obronie kościoła i wolności w sporze z władzą o dom katolicki musiał w 1960 r. opuścić parafię. Jego następcą został ks. Władysław H. Nowicki, który prowadził parafię do połowy 1992 r. Wobec gwałtownie wzrastającej liczby ludności już w 1951 r. wydzielono z parafii północną część miasta, gdzie erygowano parafię p.w. Najświętszego Zbawiciela. Władze długo nie zezwalały na tworzenie się nowych parafii, jednak w 1974 r. udało się uzyskać zgodę na organizację nowej parafii na Winnicy, w 1980 r. z istniejącego na Jędrzychowie kościoła filialnego utworzono nową parafię p.w. MB Nieustającej Pomocy, oraz w 1984 parafię Św. Ducha w zachodniej części miasta. W 1987r. wydzielono kolejną część śródmiejską z najstarszej parafii zielonogórskiej i utworzono parafię p.w. MB Częstochowskiej. Po zmianie nazwy i siedziby diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, od 7 czerwca 1992 r. kościół parafialny parafii p.w. św. Jadwigi został podniesiony do godności konkatedry.
1272-94 - Budowa świątyni. Funduje ją książę Konrad Głogowski, a po jego śmierci prace kontynuuje Henryk III Wierny.
1294 - Konsekracja kościoła w niedzielę po Dniu św. Michała Archanioła, czyli 3 października.
1376 - Zielonogórska parafia jest siedzibą dziekana - podlega mu 17 parafii.
1419 - Świątynia ulega częściowemu spaleniu.
1423 - książęta Henryk IX i Henryk X przekazują prawo patronatu nad kościołem pw. św. Jadwigi zakonowi Augustianów z Żagania.
1525 - Do Zielonej Góry przyjeżdża Paul Lemberg. Od jego kazań datuje się początek reformacji w mieście.
1570 - Miasto odkupuje od Augustianów prawo patronatu nad świątynią.
1582 - Wielki pożar miasta. Kościół ulega całkowitemu zniszczeniu.
1618-48 - Wojna trzydziestoletnia. Kościół na zmianę jest w posiadaniu katolików lub protestantów.
1651 - Katolicy na stałe odzyskują światynię. Podczas pożaru miasta również kościół ulega zniszczeniu.
1679 - Zakończenie odbudowy kościoła, który otrzymuje wysmukłą wieżę o wysokości 90 m, jedna z najwyższych na Śląsku.
1684 - Kościół wyposażony jest w pięć dzwonów, z których najcięższy waży 1 340 kg.
1776 - 14 lipca wali się wieża zabijając jedną osobę. Przyczyną były niestabilne fundamenty. Gruz uszkodził stropy nad zakrystią i chórem.
1780 - Po poprawieniu fundamentów powstaje nowa wieża o wysokości 32 m.
1783 - Piorun uszkodził belkę podtrzymującą dzwony. Do miasta przyjeżdża uczony i pedagog, przeor Jan Felbiger, który montuje na wieży kościelnej piorunochrony.
1832 - Podczas remontu wieży uzyskuje on kształt istniejący do dziś. Ma 42 m wysokości.
1859 - Kościół otrzymuje nowy, neogotycki ołtarz z wizerunkami św. Jadwigi i czterech ewangelistów.
1884 - Powstaje mały chór - balkonik pod chórem.
1912 - Do świątyni trafiają nowe trzydziestogłosowe organy.
1928 - Proboszczem zostaje ks. Georg Gottwald, ostatni niemiecki proboszcz parafii pw. św. Jadwigi.
1945 - Proboszczem zostaje ks. Kazimierz Michalski. Parafia obejmuje całe miasto. W 1952 r. zmuszony przez władze komunistyczne do opuszczenia miasta wraca do Zielonej Góryw 1956 r.
1960 - Proboszczem zostaje ks. Władysław Nowicki.
1968 - Remont kościoła - wzmocniono stropy i ściany, na których umieszczono mozaiki prof. Stanisława Jakubczyka.
1978 - Konsekracja nowego ołtarza, stojącego do dziś.
1992 - Kościół zostaje podniesiony do godności Konkatedry.
1992 - Proboszczem zostaje ks. Włodzimierz Lange.
1995 - Umiera ks. Władysław Nowicki. Jego grób umieszczono tuż koło kościoła.
1999-2000 - Renowacja Konkatedry.
2005 - Renowacja (złocenie) Ołtarza Głównego.
2005-2006 - Rewitalizacja zewnętrznej części Konkatedry
2007/2008 - Renowacja ołtarzy bocznych
Ulice: 1-go Maja parzyste od 6 do końca, nieparzyste od 9 do końca; Aleja Niepodległości parzyste 2-14, nieparzyste 1-13; Bohaterów Westerplatte parzyste 2-22; nieparzyste od początku do 17; Botaniczna parzyste 2-12b, Ceglana , Chrobrego Bolesława parzyste od 32 do końca, Ciesielska, Długa parzyste, Drzewna, Fabryczna, Głowackiego Bartosza, Grottgera Artura parzyste, Jaskółcza nieparzyste, Jasna, Jeżykowa, Kingi, Konopnickiej Marii, Konstytucji 3 Maja parzyste, Kopernika Mikołaja, Kościelna, Kościuszki Tadeusza, Kożuchowska nieparzyste 1-13, Kraszewskiego Józefa Ignacego, Krawiecka, Kukułcza, Kupiecka nieparzyste 1-63, 95, parzyste 2-24; Licealna, Lwowska parzyste, Masarska, Mickiewicza Adama parzyste od 8 do końca, nieparzyste od 11 do końca; Moniuszki Stanisława, Nad Łąkami, Ogrodowa parzyste 2-38, nieparzyste 1-5; Owocowa, Piaskowa, Pieniężnego dr, Plac Matejki, Plac Pocztowy od początku do 17, Pod Filarami parzyste, Pod Topolami, Podgórna nieparzyste 1-43, parzyste 2-18; Poniatowskiego Józefa, Przemysłowa, Sikorskiego Władysława, Skargi Piotra, Sowińskiego Generała Józefa, Stary Rynek wszystkie od 1 do 11, Średnia, Twardowskiego Kaspra , Tylna, Wesoła, Wrocławska nieparzyste 1-7, parzyste 2-24; Zarugiewicza Grzegorza, Zielona, Żeromskiego Stefana nieparzyste.
projekt i wykonanie: BRODEX Radosław Rudziński
parafia Ducha Świętego
Matki Bożej Częstochowskiej
MB Nieustającej Pomocy
Miłosierdzia Bożego
Najświętszego Zbawiciela
Niepokalanego Poczęcia NMP
Podwyższenia Krzyża Świętego
św. Stanisława Kostki
św. Brata Alberta
św. Franciszka z Asyżu
św. Józefa Oblubieńca
św. Urbana I
Opieki Matki Bożej (greckokatolicka)